کابلهای خود نگهدار کابل های خودنگهدار مفهومی تازه جهت توزیع قدرت از طریق خطوط هوایی می باشد . در مقایسه با سیم های بدون روکش که در خطوط هوایی مورد استفاده قرار می گیرند ، کابل های خودنگهدار دارای قابلیت اطمینان و ایمنی بالاتری می باشند. از مهمترین مزیت های آن می توان به تلفات الکتریکی پایین تر و نیز به صرفه بودن این کابل ها از جهت کاهش هزینه های نصب و نگهداری اشاره نمود . همچنین از این کابل ها می توان جهت توزیع قدرت در مناطق شهری و یا روستایی ، نواحی کوهستانی ، جنگلی و یا ساحلی استفاده نمود.
ولتاژ های تخصیصی برای این نوع از کابل ها به شرح زیر می باشند : U0/U(Um)= 0.6/1(1. 2)KV. در تخصیص ولتاژ کابل ها نماد U0/U(Um) با پارامتر های U0 و U و (Um) نمایانگر : U0 : ولتاژ اسمی میان هادی و زمین در فرکانس صنعتی است . U: ولتاژ اسمی میان هادی ها است . Um : بیشترین مقدار ولتاژ ( بالاترین ولتاژ شبکه ) است . *جزئیات ساختمان کابل - سطح مقاطع : فاز : 16 تا 150 میلیمتر مربع نول: 16 تا 95 میلیمتر مربع روشنایی : 16 تا 35 میلیمتر مربع ( در صورت نیاز) مهار (مسنجر) : 16 یا 25 میلیمتر مربع -جنس هادی : آلومینیوم - جنس مهار : فولاد گالوانیزه شده -نوع هادی : گرد-فشرده - عایق : پلی اتیلن کراسلینک شده (XLPE ) یا HDPE مشکی رنگ و مقاوم در برابر شرایط جوی - طراحی : کابل ها دارای یک یا سه رشته جهت فاز ، یک یا دو رشته جهت سیستم های روشنایی و یک رشته هادی نول می باشند که به دور رشته مسنجر عایق شده و یا فاقد عایق تابیده می شوند. - جهت شناسایی رشته ها از خطوط برجسته استفاده می گردد. *استاندارد ها: BS 7870 , NFC 33-209
